395 Nederlandse Samenvatting Toekomstige gerandomiseerde, dubbelblinde onderzoeken zijn nodig om de effectiviteit en veiligheid van opioïden als mogelijke behandeling voor narcolepsie type 1 te onderzoeken. Naast opioïden vormen de recent ontwikkelde hypocretine-agonisten een potentieel baanbrekende behandelmogelijkheid voor narcolepsie type 1 die direct ingrijpt op de hypocretine-deficiëntie. De eerste resultaten uit klinische studies zijn veelbelovend, echter zijn belangrijke vragen over veiligheid en toepasbaaarheid nog onduidelijk. Conclusie Dit proefschrift biedt een brede reeks nieuwe inzichten in de immunologische triggers, neurobiologische veranderingen, diagnostische onderverdeling en therapeutische perspectieven voor centrale hypersomnolentie aandoeningen. Het onderzoek benadrukt de noodzaak van internationale samenwerking om grote datasets te verzamelen om betere diagnostische en therapeutische methoden te ontwikkelen voor deze complexe aandoeningen. Verdere studies zouden zich moeten richten op de specifieke immuunmechanismen en de hersenveranderingen die verband houden met hypocretine-deficiëntie en hypersomnolentie aandoeningen zonder kataplexie. Met de vooruitgang in ons begrip van narcolepsie type 1, is het essentieel dat de wetenschappelijke gemeenschap ook de minder onderzochte centrale hypersomnolentie aandoeningen zonder kataplexie nader bestudeert. Het uiteindelijke doel is om nieuwe, mogelijk ziektemodificerende behandelingen te ontwikkelen die het leven van mensen met hypersomnolentie aandoeningen aanzienlijk kunnen verbeteren, waarbij de nadruk ligt op vroegtijdige interventie, gepersonaliseerde zorg en mogelijk zelfs ziektepreventie. A
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw