331 Dankwoord D rensische psychologie aan de UvA. We zaten altijd naast elkaar in de collegebanken, maar deden allebei onze eigen ding wat studeren en werken betreft. We spraken elkaar dan vaak weer na de serieuze activiteiten, thuis of in de kroeg waar we liters thee (vooral thee) dronken. Pas later kwam daar ook de gezamenlijke liefde voor Salmari bij, maar dan maak ik een grote sprong in de tijd. Wat betreft mijn PhD-project, dank ik jou voor je vanzelfsprekende aanwezigheid en je eindeloze steun en vertrouwen. Van een kaartje op het juiste moment of zomaar tot de appjes en ontelbare voicememo’s, oftewel de afleveringen van jouw “goed-verhaal-lekker-kort” podcast. Bedankt ook dat je getuige was van mijn eerste presentatie tijdens het EFCAP-congres in Venetië. Kortom, op veel verschillende manieren heb jij bijgedragen aan dit proefschrift en daar ben ik je eeuwig dankbaar voor. Annemieke, lieve Anne – collega, PhD-partner en mattie. Door Arne, Jack, Thimo en Rogier zijn we ruim negen jaar geleden samen aangenomen als scientist-practitioners bij Inforsa FAZ waar we sindsdien heel goed met elkaar konden lezen en schrijven, in zowel spreekwoordelijke als letterlijke zin. Zo hebben we meegelezen en geschreven met elkaars artikelen waardoor ik een mooi lijstje Other publications aan dit proefschrift kon toevoegen, waarvoor dank. Ook ben ik je dankbaar voor alle herinneringen aan onze tijd als PhD-studenten, zoals: samen verzanden in details bij het maken van PowerPointpresentaties, werken aan één bureau op de Keizersgracht, bijzondere huisbezoeken door weer en wind of in mistige omstandigheden om no matter what data te kunnen verzamelen bij cliënten en de onvergetelijke schrijfweekenden aan zee en kaasplank-dates waar we inspiratie en energie opdeden. Naast de vele dierbare herinneringen aan het werk en alle nevenactiviteiten, ben ik je dankbaar om wie je bent, een stoere, onafhankelijke, soms iets té optimistische, betrokken en eigenwijze (ook een eigen én wijs) vrouw, en om wat je voor mij ben gaan betekenen. Je was mijn steun en inspirator – een collega en vriendin waar ik me aan op kon trekken – tijdens dit PhD-project. Jij dook vaak als eerste in het water (ook letterlijk in de Amstel), waarna ik niet meer achter wilde (en kon) blijven. Met jou heb ik de passie voor marathons ontwikkeld, hetgeen een van de beste copingstrategieën (naast borrelen en feesten) bleek tijdens mijn PhD-project. Als kers op de taart kon ik een jaar geleden bij jou afkijken hoe je een verdediging rockt. Anne, ik realiseer me vaak hoe bijzonder het is dat we lang en intensief samen hebben gewerkt in verschillende contexten (onderzoek, praktijk en opleiding), maar dat we daarbij wel onze eigen weg hebben afgelegd. Ik zie het als een soort parallelle kronkelweg met veel hoogte en dieptemeters. Vaak hielden we elkaars hand even vast of konden we van een afstandje naar elkaar zwaaien. In de ruim negen jaar dat ik je ken, heeft onze band zich ontwikkeld tot een hechte vriendschap. Ik ben blij dat ik zoveel van de pieken en dalen in werk- en privéleven met jou heb kunnen delen. Bedankt voor je effectieve EHBO (Eerste Hulp Bij het doen van Onderzoek).
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw