330 Appendices Pap en mam, woorden om mijn dank te beschrijven zullen hier zeker tekortschieten. Wat ben ik blij dat jullie mij zo goed kennen en me hebben gegeven wat ik nodig had ommezelf te ontwikkelen. Jullie wisten welke middelbare school bij mij zou passen. Hoe kan het ook anders met een moeder die orthopedagogiek heeft gestudeerd en een vader die (in mijn ogen nog steeds) alles weet van het onderwijssysteem in Nederland. Tot jouw spijt pap, ben ik niet in de techniek gaan werken, maar er zijn ook meer vrouwen in de wetenschap nodig! Mam, jij volgde en voedde mijn ambities en begrensde mijn rupsje-nooit-genoeg-gedrag als dat weer eens nodig bleek. Het was ook heel fijn om weekenden aan de drukte in de stad (en in mijn hoofd) te ontsnappen in Deurne. Bedankt dat jullie mij altijd gesteund hebben tijdens mijn PhD-project en in mijn verdere dromen. Hoe vaak ik niet op de fiets of hardlopend aan de telefoon hing, een tikkeltje buitenadem en met de wind die in de hoorn blies. Bovenal bedankt dat jullie er altijd voor me zijn, ook nu om deze grote mijlpaal te vieren. Daarnaast heb ik mijn grote broers door dik en dun aan mijn zijde. Lennart, bedankt dat ik altijd op je kan rekenen en dat je op belangrijke momenten samen met Laura voor me klaar staat. Dat is voor jou vanzelfsprekend en dat waardeer ik heel erg. Ik ben dol op jullie prachtige kinderen Sofia en Gerard, mijn nichtje en neefje – de beste en gezelligste afleiding die er bestaat! Caspar, ook jij hebt je gestort op een PhD-project. Hierdoor kan je me naast broederliefde ook van nuttige adviezen en feedback voorzien. Bedankt voor je originele ideeën, plannetjes en projecten waarmee je mijn gedachten keer op keer opfrist. Samen genoten we van goede concerten die me uit mijn PhD-bubbel hielpen. Ik ben blij dat jij straks weer voor lange tijd terugkomt naar Nederland en er meer tijd is voor gezelligheid inclusief motorritjes met jou, Marijn en de rest van de familie. Degene die direct en indirect hebben bijgedragen aan mijn PhD-project zijn mijn lieve paranimfen. Voor jullie zou ik wel 18 pagina’s aan dankwoorden op willen schrijven (@Jiske: “front and back!”), maar dat wordt te gek. Te beginnen met Jiske. Lieve Jis, mijn prachtige, grappige, zorgzame en eerlijke vriendin. Ik ben zo blij dat ik me, hoewel jij in eerste instantie niet echt open stond voor nieuwe vrienden na de middelbare school, tijdens de introductie week van de UvA aan jou heb vast weten te klampen. Ik wist het toen al, zonder ooit maar een aflevering Friends te hebben gekeken: you are my lobster. Vervolgens bracht jij me tijdens onze bachelor psychologie in contact met jouw vader Nico die ik mocht interviewen over zijn werk als GZ-psycholoog in de forensisch zorg. Het gesprek met je vader voedde mijn interesse in de forensische psychologie. Geweldig dat we beiden, samen met An natuurlijk, werden toegelaten tot de mastertrack klinisch fo-
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw