311 Nederlandse samenvatting NL geen het belang van het huidige onderzoek benadrukte. Gelet op het voorgaande, werd een onderzoeksprotocol van een RCT in de forensische zorg ontwikkeld, waarin twee parallelle behandelgroepen met elkaar worden vergeleken: treatment as usual (TAU) met een aanvullende informele sociale netwerkinterventie versus TAU zonder de aanvullende interventie. Het volledige onderzoeksprotocol is in hoofdstuk 3 gepresenteerd. We beschreven de sociale netwerkinterventie, genaamd forensisch netwerk coaching (FNC), uitgevoerd door getrainde coachende vrijwilligers die één-opéén werden gekoppeld aan patiënten in de forensisch psychiatrische ambulante zorg. Gedurende de interventie werden de coachende vrijwilligers en patiënten aangemoedigd om elkaar elke twee weken te ontmoeten en een sociale relatie op te bouwen gedurende 12 maanden. Daarnaast werden doelen gericht op sociale netwerkversterking afgestemd op de behoeften van patiënten met een gestructureerde interventie, genaamd Natuurlijk, een netwerkcoach!, als leidraad. Het primaire doel van de RCT was te onderzoeken of FNC als aanvulling op TAU het mentaal welbevinden van forensisch psychiatrische patiënten zou verhogen, ten opzichte van patiënten in de TAU-groep. Daarnaast werd onderzocht of het psychiatrisch functioneren, criminele recidive en andere secundaire behandeluitkomsten zouden verbeteren bij patiënten in de FNC-groep, vergeleken met patiënten in de TAU-groep. Als laatste werden potentiële moderatoren van behandelingseffecten onderzocht. In het onderzoeksprotocol is opgenomen dat kwalitatieve onderzoeksmethoden naast kwantitatieve methoden werden gebruikt om ervaringen van patiënten evenals hun coachende vrijwilligers te onderzoeken. De kwalitatieve resultaten van de RCT – de ervaringen van patiënten en coachende vrijwilligers met de sociale netwerkinterventie (FNC) evenals de belemmerende en faciliterende factoren die van invloed waren op de mate van deelname aan en betrokkenheid bij FNC – worden in hoofdstuk 4 beschreven. Reflexieve thematische analyses van 22 interviews met patiënten en 17 interviews met coachende vrijwilligers resulteerden in de identificatie van vijf hoofdthema’s die de ervaringen van patiënten en coaches weerspiegelen: (1) omgaan met ontvankelijkheid van patiënten, (2) ontwikkelen van sociale banden, (3) ontvangen van sociale steun, (4) bereiken van betekenisvolle verandering, en (5) gebruik maken van een gepersonaliseerde aanpak. In de resultaten kwamen positieve ervaringen naar voren met betrekking tot het ontwikkelen van een band tussen patiënten en coaches, evenals barrières met betrekking tot de ontvankelijkheid van patiënten, hetgeen de mate van deelname aan de interventie bemoeilijkte. Patiënten en coaches waren bijvoorbeeld in staat om ondersteunende relaties te ontwikkelen waarin ze positieve sociale interacties opdeden en sociale activiteiten ondernamen. De deelname van patiënten aan
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw