252 Addendum en elkaars identiteit vormen. De identiteit en onderlinge relatie van betrokkenen kan dan authentieker worden. In de literatuur over alternatieve conflictoplossing wordt een conflict dan ook niet primair als probleem gezien, maar als een kans met creatief potentieel. De Transformatieve Dialoog is een vorm van mindshaping waarin de autonomie van betrokkenen is gewaarborgd, zodat de erdoor tot stand gekomen oplossing niet alleen stabiel, maar ook rechtvaardig is. Dit betekent niet dat alle mensen precies dezelfde fundamentele waarden hoeven te hebben, maar wel dat ze onderling verenigbare fundamentele waarden hebben, en ook samen kunnen werken aan het realiseren van gedeelde commitments. Zoals waarheid het begrip is dat overeenstemming over objectieve claims markeert, en rechtvaardigheid het begrip is dat overeenstemming over sociale claims markeert, zo markeert authenticiteit overeenstemming over subjectieve claims. Met andere woorden, het is authentiek om eraan gecommitteerd te zijn dat (alle) anderen hun fundamentele waarden kunnen realiseren. De theorie van de Transformatieve Dialoog verbindt ieders eigen particuliere zelf-expressie aan het universele commitment dat eenieder tot uitdrukking kan brengen wat essentieel is voor hem of haar. Rechtvaardiging van het commitment aan de Transformatieve Dialoog Tot nu toe is steeds verondersteld dat partijen gecommitteerd zijn aan een stabiele en rechtvaardige oplossing van het conflict, en - aangezien de Transformatieve Dialoog daar de toegang toe biedt- daarmee aan de Transformatieve Dialoog zelf. Ik zal betogen dat dit commitment onvermijdelijk is. In de eerste plaats is het commitment aan het oplossen van een IRMC noodzakelijk omdat het voortbestaan van het conflict partijen hindert in hun zelf-expressie. Kortom, het is rationeel (in prudentiële zin) om het conflict op te willen lossen. Als om ethische, morele en/ of prudentiële redenen onderdrukkende oplossingsstrategieën worden verworpen, dan blijft de Transformatieve Dialoog over. In de tweede plaats is het commitment aan het oplossen van een IRMC moreel verplicht. Immers, in een IRMC erkennen partijen wederzijds de waarde van ieders identiteit niet. Een IRMC impliceert ‘miskenning’. Miskenning is onrechtvaardig, omdat het alleen mogelijk is de eigen identiteit tot uitdrukking te brengen in een situatie van erkenning. En dat iedereen zijn of haar eigen identiteit in beginsel tot uitdrukking kan brengen, is het desideratum van dit onderzoek. Kortom, het commitment aan het oplossen van een IRMC door een Transformatieve Dialoog is moreel gerechtvaardigd, omdat die dialoog een stabiele en rechtvaardige oplossing onderscheidt die wederzijdse erkenning constitueert. Echter, zowel het prudentiële als morele argument voor het commitment aan de Transformatieve Dialoog zijn niet gerechtvaardigd vanuit het perspectief van partijen in een IRMC. De partijen in een IRMC hebben in relatie tot het onderwerp van conflict een vaststaand zelf-begrip. Daarom is het conflict zo hardnekkig. Deze overtuiging berust weliswaar op een misverstand, maar binnen de betekenishorizon van partijen met een vaststaand zelf-begrip kan dit niet als een misverstand worden begrepen. Immers, om het als een misverstand te kunnen begrijpen, zou deze partij de overtuiging van een vaststaand zelf-begrip al losgelaten moeten hebben. En dat is in een IRMC juist niet het geval.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw