204 Hoofdstuk 7 • In vervolgsessies wordt verder gesproken en kunnen plannen worden uitgewerkt voor gedeelde projecten, zoals het voorkomen van ongewenste zwangerschap. Als resultaten worden gerapporteerd (LeBaron and Castarphen 1997, 348–58): vermindering van stereotype beeldvorming, meer wederzijds begrip, verbeterde communicatie (bijvoorbeeld in een echtpaar waarvan de een voorstander en de ander tegenstander was), blootgelegde gedeelde waarden en gezamenlijke acties op basis van deze gedeelde waarden. Voor veel deelnemers waren verbroken of gespannen relaties een belangrijke motivatie om deel te nemen aan dit proces. De processen leiden niet tot een gezamenlijk standpunt over abortus, maar wel tot herstelde relaties op basis van wederzijds begrip. Dat men weer met elkaar kan ‘zijn’, is een oplossing van het conflict als conflict, en daarmee de eerste stap richting inhoudelijke overeenstemming. Voorbeeld 2: ARIA in het Palestijns-Joodse conflict Een andere klassieker onder de hardnekkige conflicten is de situatie in het Midden-Oosten en in het bijzonder de relatie tussen Palestijnen en Joden in (en rond) Israël. Na formele vredesonderhandelingen in Madrid in november 1991, is in 1992 het Jeruzalem Vredes Initiatief gestart om vrede te bevorderen in de dagelijkse relaties tussen mensen. Het hierbij gevolgde proces volgens de ‘ARIA-methode’ bestaat uit de volgende hoofdstappen (Rothman 1997, 87–108) : • Antagonisme: beide partijen krijgen gelegenheid hun posities uiteen te zetten en uit te spreken hoe zij de ander zien. De verschillen worden hiermee verder verscherpt. Deze fase wordt afgesloten met de verduidelijking dat dit het ‘gesprek’ is dat partijen tot nu toe steeds voeren, hetgeen tot op heden vruchteloos is gebleken; dit is het soort interactie dat vanaf nu vermeden moet worden. • Resonantie: deelnemers van beide partijen krijgen gelegenheid zichzelf te introduceren in relatie tot het conflictthema door middel van hun persoonlijke ervaringen. Vervolgens wordt aan de deelnemers gevraagd te reflecteren op de identiteitsaspecten van het conflict, waarbij ze elkaar ook mogen bevragen zodat ze de ander beter gaan begrijpen. Dit kan meerdere dagen duren. Uiteindelijk worden beide partijen uitgenodigd de diepste zorgen van de andere partij onder woorden te brengen (een rolwisseling). Dat gaat zo overtuigend dat een deelnemer opmerkt: “Why don’t you represent our interests at the UN?” Vervolgens vragen de facilitators aan de deelnemers om onder woorden te brengen wat ze met elkaar delen. Van beide kanten wordt bijvoorbeeld gedeeld dat men graag wil dat hun kinderen niet in angst hoeven op te groeien. Op dat moment transformeert het issue van een tegenstelling over de verdeling van Jeruzalem naar een gedeelde behoefte om een stad te delen waarin geen van beide zich bedreigd hoeft te voelen om te zijn wie ze zijn.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw