198 Hoofdstuk 6 Dit idealistische idee van co-zijn is ook behulpzaam in de weerbarstige realiteit. Ondanks alle argumenten, kan iemand in de praktijk uiteraard irrationeel (blijven) weigeren deel te nemen aan een Transformatieve Dialoog, of als hij dat wel aangaat, zich een paar dagen later alsnog weer identificeren als het oude alternatief van zichzelf, zoals de Bourgondiër die terugkomt van zijn commitment om gezond te leven. Als welopgevoede ‘folk psychological agents’ zullen mensen hun eigen irrationaliteit ontkennen, zoals een alcoholist die tegen zichzelf zegt dat hij wel degelijk zou kunnen stoppen met drinken áls hij dat zou willen. Om authentiek te zijn moeten we ons bewust zijn van de kwetsbaarheid van onze commitments voor impulsieve verlangens: “it seems our best protection— indeed, our only protection—against an ego-driven corruption of reason is to cultivate an allocentric capacity to see ourselves as we see others—namely, as empirical subjects whose psychological states are responding to a variety of influences that are largely invisible from a naïvely egocentric first-person point of view. “ (McGeer 2008, 101) Echte mensen (anders dan conceptuele ‘autonome personen’) hebben zelfregulatie nodig om de authenticiteit van hun zelf-begrip te waarborgen. Als we gecommitteerd zijn vroeg op te staan, zetten we de wekker om onze slaap te bedwingen. Als een alcoholist gecommitteerd is te stoppen met drinken, vraagt hij steun aan iemand om erop toe te zien dat hij niet elke dag ‘echt het laatste drankje’ drinkt. Op dezelfde manier hebben we hebben een omgeving nodig die cozijn ondersteunt. Met andere woorden, een institutionalisering van de Transformatieve Dialoog die ervoor zorgt dat de ontologische ruimte van onze authentieke zelf-expressie toegankelijk voor ons is en blijft, en we ons niet alsnog vastklampen aan een idee van een vaststaande identiteit. Die institutionalisering is het onderwerp van hoofdstuk 7.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw