591108-Bekkers

182 Hoofdstuk 6 een Transformatieve Dialoog.230 Authenticiteit is het begrip dat definieert wat overeenstemming is voor subjectieve claims, zoals waarheid overeenstemming definieert voor objectieve en rechtvaardigheid voor sociale claims. Conclusie Als zich een identiteitsgerelateerd moreel conflict voordoet, dan is er sprake van een coördinatieprobleem tussen (tenminste) twee groepen die op het onderwerp van het conflict verschillende betekenishorizonnen hebben waarbij het betwiste deel van hun betekenishorizon voor beide partijen verschijnt als vaststaand. Immers, de hardnekkigheid van een IRMC komt voort uit het misverstand om een gefixeerd geraakt zelf-model te beschouwen als ware en vaststaande identiteit. Als identiteit begrepen wordt als het resultaat van mindshaping-processen en individuele invulling binnen de kaders van een gedeelde betekenishorizon, dan volgt een intersubjectief begrip van authenticiteit. Met een intersubjectief begrip van authenticiteit kan de liberale stelling (L) volgehouden worden, namelijk dat mensen ten aanzien van elk aspect van hun identiteit tot het inzicht kunnen komen dat een ander commitment authentiek voor hen is. Daarbij is de Transformatieve Dialoog constituerend voor authenticiteit, en daarmee voor autonomie. Tenzij iemand uitgaat van een vaststaande identiteit is er vanuit ieders eerste persoonsperspectief een goede reden om zich te identificeren als een intern en extern consistent alternatief van zichzelf. En aangezien het idee van een vaststaande identiteit niet gerechtvaardigd is, is de oplossing die de Transformatieve Dialoog onderscheidt voor een IRMC is dan ook niet alleen stabiel, maar ook rechtvaardig. 6.2 Rechtvaardiging van het commitment aan de Transformatieve Dialoog Ik heb laten zien dat de Transformatieve Dialoog dé manier is om een stabiele en rechtvaardige oplossing voor IRMC’s onderscheiden. In het voorgaande heb ik steeds een commitment aan het stabiel en rechtvaardig oplossen van IRMC’s, en daarmee aan de Transformatieve Dialoog, verondersteld. In deze paragraaf zal ik beargumenteren dat deze aanname gerechtvaardigd is. Dit betekent dat ik zal moeten laten zien dat ook vanuit het perspectief van partijen met een vaststaand zelf-begrip (zoals in een IRMC het geval lijkt te zijn) het commitment aan de Transformatieve Dialoog onvermijdelijk is. Om dit te beargumenteren zal ik het in de vorige paragraaf ontwikkelde, intersubjectieve begrip van authenticiteit verbinden met al bestaande theorievorming op het gebied van sociale erkenning (paragraaf 6.2.1). In paragraaf 6.2.2 laat ik vervolgens zien dat een situatie van miskenning en een strijd om erkenning ook begrepen kan worden als IRMC en vice versa. Aangezien het onthouden van erkenning ongerechtvaardigde schade doet, is het commitment 230 Wellicht ten overvloede: het gaat voortdurend om identiteit in de zin van subjectieve claims, niet om identiteit in relatie tot objectieve kenmerken waarmee iemand ook geïdentificeerd kan worden (lengte, gewicht, huidskleur, aantal haren, aantal sproeten, geboorteplaats, geboortedatum et cetera). Zie ook paragraaf 1.1.2.

RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw