109 Het inleven in identiteitsverschillen: Articulatie-ethiek voorbeeld, stel dat een struik een groot deel van een auto aan het zicht ontneemt, dan nemen we nog altijd een hele auto waar. Het deel van de auto achter de struiken veronderstellen we erbij. Dat (aan het zicht onttrokken) deel is de horizon van de auto. Gadamer past dit ‘horizon’-concept toe op claims.144 De horizon van een claim is wat we erbij veronderstellen zodat deze betekenis voor ons heeft (Gadamer 1989, 245). De horizon van een claim bestaat dan uit feitelijke overtuigingen, normen en waarden die het mogelijk maken de claim te begrijpen. Die ‘horizonovertuigingen’ vormen de context waarin een claim wordt gepresenteerd, en zijn nodig om een claim te kunnen begrijpen. Als in een conflictsituatie de ene partij de andere partij wil begrijpen, dan moet deze zich de horizonovertuigingen behorende bij de claim van de andere partij eigen maken.145 Bijvoorbeeld, de claim dat mensen geen vlees zouden moeten eten zou op basis van de horizon van een vleeseter begrepen kunnen worden als ongerechtvaardigde bemoeienis met persoonlijke dieet-keuzes. Echter, de claim krijgt een heel andere betekenis als de vleeseter begrijpt dat de veehouderij impact heeft op dierenwelzijn en het milieu. De claim kan dan begrepen worden als een voorstel om een collectief vraagstuk aan te pakken.146 Een fusie van horizonnen vindt plaats als een van beide partijen zich realiseert dat een andere context leidt tot een andere interpretatie van een claim dan in eerste instantie werd aangenomen (Vessey 2009, 540). Nieuwe informatie of een nieuwe inschatting van het relatieve gewicht van bestaande informatie kunnen ervoor zorgen dat de oorspronkelijke, conflicterende posities begrepen kunnen worden als alternatieven voor een gedeeld onderwerp (de ‘menselijke constante’), bijvoorbeeld ‘het op verantwoorde wijze vervullen van de eigen voedselbehoefte’. De standpunten ‘iedereen moet vegetarisch eten’ en ‘wel of geen vlees eten is een persoonlijke keuze’ zijn alternatieve invullingen van die menselijke constante. De horizon is geen vaste grens, maar iets dat verruimd kan worden door nieuwe informatie te verwerven of bestaande informatie vanuit een ander perspectief te bekijken (bijvoorbeeld dat van het dier of het milieu). Als de horizon van een claim zo ver verbreed is dat de claim van een ander begrepen kan worden als een alternatief voor de eigen interpretatie, dan heeft de fusie plaatsgevonden.147 Door een fusie van horizonnen verwerven beide partijen een gedeeld 144 Of uitspraken, zinnen, proposities. Aangezien ik het concept horizon zal toepassen in de context van een conflict, gebruik ik de term ‘claim’ in de hoofdtekst. 145 Hierbij kunnen een interne en externe horizon onderscheiden worden. De interne horizon betreft achtergrondkennis over het onderwerp zelf, de externe horizon over de context waarin de claim wordt gemaakt (Vessey 2009, 534). 146 Merk op dat niet per se de originele intenties van de andere partij worden begrepen. Er vindt een wisselwerking plaats tussen de concepten van de een en van de ander. Er vindt al een automatische ‘tacit’ fusie plaats, bijvoorbeeld over het concept ‘dierenwelzijn’, alvorens partijen zich er bewust van worden dat ze hun posities kunnen zien als alternatieven voor een gedeelde constante. Eventueel vindt vervolgens nog een verdere fusie plaats om eventuele vooroordelen op te lossen in de interpretatie van dierenwelzijn. (Garrett 1978, 393–97). Taylor merkt in lijn hiermee op: “The terms of our best account will vary not only with the people studied, but also with the students” (C. Taylor 2002a, 130). 147 Aangezien de aanvankelijk conflicterende claims door beide partijen als claims worden herkend, delen ze al een abstracte, conceptuele horizon (waarin ze als claims begrepen kunnen worden). In plaats van een fusie van horizonnen zou het proces ook aangeduid kunnen worden als het tot stand brengen van één horizon. Vanwege de spanningen die kunnen ontstaan tussen verschillende achtergronden, is het nuttiger om horizonnen in meervoud te zien, en daarom het proces dus als een fusie (Vessey 2009, 541). 4
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw