162 | Chapter 8 spanningen die ontstaan door het bestaan van polariteit. Aan de hand van literatuur en de voorgaande studies formuleerden we één overkoepelende polariteit: verantwoording afleggen en autonomie. Deze polariteit lijkt verantwoordelijk voor een groot gedeelte van de spanningen die optreden bij het gebruik van portfolio’s die meerdere doelen dienen. Aan de hand van de polarity map® formuleerden we waarden (potentiële voordelen) en angsten (spanningen die kunnen optreden) voor de twee polen van de polariteit. Daarna organiseerden we een sessie met betrokkenen van de huisartsopleiding om samen met hen actiestappen en waarschuwingssignalen te formuleren die in de praktijk kunnen helpen om de spanningen te beslechten. In aanvulling op eerder gedane aanbevelingen rondom portfoliogebruik benadrukt onze polarity map® het belang van een voortdurende dialoog over portfoliogebruik tussen betrokken partijen, zodat er sprake is en blijft van een gemeenschappelijk kader. Het is belangrijk om daarbij de polariteit en bijbehorende spanningen van portfoliogebruik te erkennen en bespreken. Deze – en andere – actiestappen en waarschuwingssignalen beschreven in onze polarity map® kunnen helpen om een continu kwaliteitsbeleid van portfoliogebruik vorm te geven. Gedurende de verschillende studies van dit proefschrift werd steeds duidelijker dat het ondersteunen van ZRL middels onderwijs zeer complex is. In Hoofdstuk 6 stonden we stil bij deze complexiteit aan de hand van een analogie. De analogie was gebaseerd op twee (Nederlandse) kinderactiviteiten: de speurtocht en de dropping. We formuleerden vier filosofische vragen om een beschouwing over het ondersteunen van ZRL op gang te brengen. Allereerst stonden we stil bij het feit dat er geen eenduidige definitie van ZRL is. Kunnen we iets ondersteunen waarvan we niet precies weten wat het is? De tweede vraag ging in op de complexe relatie tussen ZRL en autonomie: hoe hangt ZRL samen met autonomie? We keken daarbij naar het belang van sociale interactie voor ZRL en verschillende instructiestijlen bij het ondersteunen van ZRL. Vervolgens bespraken we een gerelateerd thema aan de hand van de volgende vraag: hoeveel risico kunnen en willen we nemen tijdens het ondersteunen van ZRL? Tot slot vroegen we ons af in hoeverre ZRL getoetst kan en moet worden. We stelden vast dat ondersteuning van ZRL in huidige medische curricula vaak slecht aansluit op de ervaring en behoeften van studenten. Dit komt doordat initiatieven om ZRL te ondersteunen vaak worden gedefinieerd door contextfactoren, zoals misvattingen over ZRL en beperkte keuzevrijheid voor studenten. We gebruikten daarom de grondbeginselen van speurtochten en droppings om tips te formuleren die kunnen helpen om ZRL te ondersteunen op een manier die aansluit bij de onderwijscontext en de ervaring en behoeften van studenten. Gezien het bovenstaande is het belangrijk om te benadrukken dat portfoliogebruik niet vanzelfsprekend leidt tot ZRL. Portfoliogebruik heeft de potentie omZRL te ondersteunen, maar het zijn met name contextuele factoren van de onderwijssetting die bepalen of dit daadwerkelijk gebeurt. Het is daarom belangrijk om zorgvuldig af te wegen of de
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw