202 Appendix met patiënten. Als iemand hoort dat hij of zij afwijkende biomarkers heeft die bij de ziekte van Alzheimer passen, kan dat leiden tot ongerustheid, aangezien er nog geen behandeling beschikbaar is en er geen betrouwbare prognose gegeven kan worden. Sommige mensen vinden het echter onethisch om informatie achter te houden als dit gebruikt kan worden voor toekomstplannen, of om de levensstijl te veranderen. Studies die dit onderwerp onderzoeken laten zien dat mensen zelf ook ambivalente gevoelens hierover hebben (17). Meer informatie over dit onderwerp zal bijdragen aan gedeelde en goed geïnformeerde besluitvorming. Dit proefschrift focust zich vooral op afwijkende biomarkers. Het grootste gedeelte van de mensen met SCD heeft echter normale biomarkers, zoals we ook hebben laten zien in hoofdstuk 2, en artsen weten vaak niet zeker of ze deze mensen inderdaad gerust kunnen stellen. In hoofdstuk 2 laten we zien dat deze mensen een zeer laag risico hebben op klinische progressie naar MCI of dementie tijdens follow-up. Geen enkele deelnemer met volledig normale biomarkers had klinische progressie naar dementie op basis van de ziekte van Alzheimer, terwijl slechts twee van de 175 mensen dementie kreeg door een andere oorzaak dan de ziekte van Alzheimer. Het is veel waarschijnlijker dat hun subjectieve cognitieve klachten veroorzaakt worden door een niet-neurodegeneratieve oorzaak (18, 19). Hoewel hoofdstukken 3 en 7 suggereren dat amyloïd stapeling in het grijze gebied rond de afkapwaarde al gerelateerd kan zijn aan zowel een verminderde geheugenfunctie als een hoger risico op amyloïd positiviteit in de toekomst, moeten toekomstige studies de lange termijn risicos op klinische progressie naar MCI of dementie nog onderzoeken, aangezien deze nog niet bekend zijn. Over het algemeen suggereren de resultaten in dit proefschrift dat mensen met normale biomarkers gerustgesteld kunnen worden met het feit dat het risico op klinische progressie erg laag is. Amyloïd stapeling in de grijze zone zou een reden kunnen zijn om follow-up aan te bieden. Artsen moeten zich ook bewust worden van andere oorzaken voor subjectieve cognitieve klachten, zoals normale veroudering, depressieve gevoelens of slaapstoornissen, die mogelijk behandeld kunnen worden. Conclusie De ziekte van Alzheimer is een complexe ziekte, met een lang voorstadium. Dit proefschrift laat zien dat biomarkers voor amyloïd, tau en neurodegeneratie gebruikt kunnen worden om cognitief normale mensen met SCD te onderscheiden die een verhoogd risico hebben op klinische progressie naar MCI of dementie. De relatie tussen biomarkers, cognitieve achteruitgang en klinische progressie is robuust, aangezien verschillende definities van biomarkers vergelijkbare resultaten laten zien. Afgezien van de biomarkers amyloïd, tau en neurodegeneratie, spelen ook andere
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw