#6 Living labs Mooi die slimme laadpaal, maar te complex om uit te leggen Het stroomverbruik in de wijk kan slimmer, dacht netbeheerder Liander. Want als alle elektrische auto’s tegelijk opladen, trekt de zekering het niet. Turèl: ‘In een proeftuin in Lochem gingen we aan de slag met slim laden. Wiskundigen kunnen dit geweldig optimaliseren, waarbij ze zelfs de voorspelling van de stroomprijs meenemen.’ Hij vervolgt: ‘Maar als je het te complex maakt, snappen mensen het niet meer. Wij wilden een laadpaal ontwikkelen die bewoners de systeemkeuzes uitlegt, dus waarom de ene auto eerder is opgeladen dan de ander. Maar wat de technici als een simpel algoritme zagen, bleek al heel moeilijk uit te leggen.’ Niet alleen de complexiteit van slimme toepassingen kan deelnemers van een living lab vervreemden. Ook zaken als taalgebruik en presentatie spelen een rol, ziet Huizenga. ‘Ik was eens bij een bewonersavond van een urban lab. De initiatiefnemers hadden mooie glossy folders over de wijk gemaakt. Daardoor kregen de bewoners de indruk dat alles al besloten was en haakten boos af.’ ‘In de huidige smart city- toepassingen staan inwonersbelangen niet altijd voorop’ Niet top-down of bottom-up, maar middle-up-down Het lijkt zo sympathiek: geef burgers een doos sensoren, batterijen en draadjes en laat ze zélf smart city-toepassingen verzinnen. Maar de praktijk is weerbarstig, merkt Turèl. ‘In de Amsterdamse Waterlandpleinbuurt heeft een collega onlangs zestig bewoners geïnterviewd en meerdere designsessies gehouden. Het bleek moeilijk voor mensen iets te verzinnen wat er nog niet is, maar waar ze wel behoefte aan hebben.’ Bij het project Telraam, ook in Amsterdam-Noord, lijkt dit wél te lukken. Bewoners kunnen een verkeersteller achter hun raam hangen die het aantal voetgangers, fietsers, auto’s 46
RkJQdWJsaXNoZXIy MjY0ODMw